Yazdığın her mısranın hesabını vereceksin
Önce yanındakine sonra evsafına göre
Kim bilir belki de bir sorgu hâkimine
Yatarken –ki en doğal hakkın-
Neden yatıyorsun diyecekler
Önce yanındaki sonra yerine göre
Koğuşdakilere
Eline kalem alsan ve açmasan ışığı
Nöbete dikecekler geceye
Kabahat kusur yazacaklar
Gecenin üç beşine
Hâsılı hesapsız bir günün olmayacak
Bütün ödemeyi yapan sen olacaksın
Yine de yetmez diyecekler
K yi develeyecekler
Onu bile el altından ödetecekler
Bitmez…Yazacak her günün sonuna
Bitmeyecek kökü kuruyası hayat
Çökecek boğazına öldürmeyecek
Sürünmeyi öğretecekler…
Belli etmeden bezdirecekler yazmaktan
Ve vazgeçeceksin belki de
Hayatı anlamlandırmaktan
"Biz ne yaptık ki" diyecekler...[
skip to main |
skip to sidebar
...ÜÇ NOKTAMIZ VARDI... ...VE KALEM ÇEKMEMEK ESASTI...
Hakkımda
- Lütfiye Bulhaz Sevinç
- Bir günü bir diğerine benzeme şansı taşımayan bir hayat sahnesinin, tek kişilik oyununun haliyle başrolü. şikayetimiz yoktur. ;) zira yaşadığımız hiç bir şeyden ne bir pişmanlık ne de bir acı çektik, düzeltme yapmak mümkün olsaydı, hiç de dokunmazdım. böylesi en güzeli olmasa yaşanmaz, yaşatılmazdı. Bir açmazım vardı, sevginin bir dozu yoktu, hep de taştı zaten. Her zaman ziyanı zebil oldu. Ama gönül koymadım, zira dökülenin bile ayrı bir bereketi vardı. Gülümsemeyi çok sevdim. Zira gülümsemek bir lütuf değil, bir şükürdü her zaman benim adıma.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder