Sen…
Biçilen her acıyı kendine urba
Kederi başına dikenli taç yaptın
Bundandı avuçlarının kızıl kanı
Ve bu sebepten kızıl akşamlara
Vurulduğun kadar kuytularında
Unutulurdun…

Ben…
Döktüğün her yaşı inci diye
Avuçlarımda biriken damlalarca
Biriktim terkinde yalnızlıklarımı
Sırf bu yüzden bükülürdü boynum
Yokluğun eliyle mürteci koynuma
Sokulurdum…

Biz…
Mecburduk bu asrın acılarına
Söylenen yalan yüzümüzü yakan
Uzağımızdaki savaşların ardında
Öksüz çocuklarımın elinde sapan
Kırık keman telinden akan yaşla
Boğulurduk…

Sen...
Ben...
Biz-siz olur elimden kayan dünya
Kayboluruz...