ZAMAN

Akla karayı ayırma zamanı
Aç gözlerini diye tembihledi
Kalanı göçeni ve gözden düşeni
Bilmelisin…
Ayıklayamazsan ayıplanırsın
Zira hayatın bir anlamı
Çözmektir sorgu sıralarını

Cehennemi bir korla yaşarsan
Alışırsın…
Şamara uşaklığı sebepsiz değil
Öğren, alış, piş ve dikil
Sen değilsin zannetsinler
Dizi kanayıp ağlayan o çocuğu
Öldüren korku, geri bırakan duyguyu

Şu martı…
Nasıl bir sapan taşıyla düşmezse
Sen de diklen fırtınaya
Ya da bul bir liman
Kovalayan çocuk olmasın
Hiç değilse adı deliye çıkan
Bir meczup
Git desin buradan

Burası çift bozanların yurdu
Burada mülk sahibi tektir
Alıcısı yoktur âlemin
Kiracıları konargöçerdir
Arada geçerken uğrayanı
Birde kazık çakmaya kalkanı
Çıkar…
Aldırılmaz burada
Karınca adımlar
Yuvasına yürür karanlıkta

Denizi bile taşlama
Ola ki içinin huzuru
Dalgaların arasında
Kaybolur
Döner durur kâinatta
Attığın o taş
Bir gün yol bulur
Gelip senin başını vurur

Kelam edenin adı olmalı
Sanıyorsan ‘san’ lazım
Emanetçidir
"Kalem tutan" adım…
Bir yol yürümeyi
Bir de hatasıyla büyümeyi
Bilen bir fani
Başka ün gerekmez
Yapışırsa, yükünü güdemez…