YANLIŞ ŞİİR


Buş’tan çıkıyor soğukkanlı kâbuslar
Sarınıyor kirli örtülere
Yunmuş arınmış merhametinden
Sattığı vicdanının günlük gururu
Okunuyor arsız bakışlarından
Uzak bir ülkede
Her şeye sahip olduğunu sanan
Dalkavuk iç sesleriyle
Gülerek uykuya dalıyor

Esrarkeş, alkolik bir ahmağın
Zihninde canlanıyor
Sözde dünya düzeni
Üzerine kurduğu taht
İktidarsızlığının intikamını
Alıyor insanlığımdan
Sapan tutan bebelere
Bomba yağdırıyor
Kan kokusuna alıştırdığı
Kurşun askerlerini salıyor
Sancı başlıyor çölün kızgın kumunda
saplanıyor yanan yanlarıma

Beslediği tüm ahlaksızlıkla
saldırtıyor temiz ruhlara
Gülerek giriyorlar kapılardan
ardında saklı kanlı zaman
Kurşun askerler kurgusu tam
oyuncaklar oluyorlar
Ne zaman öne geçiyorlar ne zaman arkaya
Cehennemin zebanileri bile
kumdan kalelere ağlıyorlar

Buş’tan çıkıyor akıl almaz senaryolar
Yazıp çizip yok ediyor
Vazgeçmiyorum…
Doğurabildiğim kadar doğurmaktan
Doğurduğum taze mutlulukları
Büyüteceğim mısralarımda
Ve ağlayarak yuğacağım
Kana boyadığın toprakları
Arsız yüzüne tükürteceğim
Doğacak çocuklarımı
Son olmayacak vahşetin biliyorum
Mutluluk doğuran
kızlar doğuracağım sana
Sen kan gülleri büyütürken
onlar aşka çalacak
Açtığın tüm yaralarda
çöl menekşeleri tutunacak

Ve bir gün senin gibileri doğuran analar
Taş doğurmayı umacak...