Bir tramvay geçiyor yanımdan
Çıngırağı bağırıyor açılın açılın
Çıkmayın hayatın önüne yalın kılıç
Canınızı seviyorsanız kaçılın
Rüzgar güllerinde açıyor som bahar
Dönüyorlar fırfır
Düşüyor eylül yorgunu yapraklar
Sevgililer vedalaşıyor ağır ağır
Bisikletlerin alı beyazına karışıyor
Çocuklar şen, gülüşleri her dem taze
İstanbul bir başka çocuk büyütüyor
Evlerini düşe sarıyor erken saatte
Taksim civarlarında bir ara sokak
Manda batmazın kahve hanesinde
Köpüğün altındaki kahveyi ararım
Bulamam kararan ak porselende
skip to main |
skip to sidebar
...ÜÇ NOKTAMIZ VARDI... ...VE KALEM ÇEKMEMEK ESASTI...
Hakkımda
- Lütfiye Bulhaz Sevinç
- Bir günü bir diğerine benzeme şansı taşımayan bir hayat sahnesinin, tek kişilik oyununun haliyle başrolü. şikayetimiz yoktur. ;) zira yaşadığımız hiç bir şeyden ne bir pişmanlık ne de bir acı çektik, düzeltme yapmak mümkün olsaydı, hiç de dokunmazdım. böylesi en güzeli olmasa yaşanmaz, yaşatılmazdı. Bir açmazım vardı, sevginin bir dozu yoktu, hep de taştı zaten. Her zaman ziyanı zebil oldu. Ama gönül koymadım, zira dökülenin bile ayrı bir bereketi vardı. Gülümsemeyi çok sevdim. Zira gülümsemek bir lütuf değil, bir şükürdü her zaman benim adıma.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder