DUMAN

Biliyorum bir kelebek
kanadından düşen her benekle
gönlüme değecek sessizliğin
ben, sen olmadan, sende son bulmadan
bu vapur şehre yol almaz
unutur kaptanı gidiyorum kampanasını

güldüğümüz genç oyunların
hasretlerini yük ettiğimiz yıllar
değilse nasıl çekilirdi dağa vurulan yollar
bir çatışmada düşmeden ayakta kalan sen
sessizce uykuları bölen ağlamalarımda ben
ve senli kuru yazgının suyuna razı ten
ayaza meraklı bir bahçeye götür beni
bir kuyu kaz gönüllü
önce uyut…
sonra unuttur...
sensiz özlediğim ömrüm'ü

bir kurt uluması çınlasın dağda
bir ayaz ki son bulsun avuçlarında
ayaklarım sana yürüsün
kollarım açılsın varlığına
boğulsun nefesim
boynunun koyu yalnızlığında

yol sen ol, yolculuk sana olsun
tüm trenler Bileciğin soğuğunda dursun
uzun uzun bekleyeyim kara bir kediyi
özleyeyim gözlerindeki yıldızları sevmeyi
geldim diyeyim, bekliyordum desin
Bileciğin dumanlı havasında
biriken hasretim silinsin