UZAKTAN

Sen ve o elinden tutup yürüttüğün
Siyah lüle saçlı kız çocuğu
Aynısınız elbette
Biri sevildiğim çocukluğum
Diğeri elimle kaybettiğim geleceğim
Fark etmiyorsunuz bile
Uzaktan sevdiğimi

Esen rüzgâr bana getiriyor sizi
Kapatıyorum dünyaya gözümü
Alıyorum koynuma ana kız kokunuzu
Anamın elleri gibi kokuyor
Yürürken munis gülüşleriniz
Görmüyorsunuz izlediğimi

Bin kalemim olsa bile yanarım yine
Senli hayata kırdığım o kalemi
Özlerim sensizliğimde
Şimdi yanınız boş kalıyor
Gözlerimdeki resminizde
Unutuyorsun beni

Hangi ayaz vursa kâr etmez artık
Kaybettiğim yegâne elimsin
Ve elini tuttuğun kızın gibi
Güzelsin hem de çok
Ve sen hala çocukluğunda sevdiğin
O oyuncak bebeksin

Güzel gözlü bir kadın yürüyor
Caddenin öbür yakasında
Arada görüyorum
Lüleli saçlı kızının bakışlarında
Affetmiyor
Bilmiyor onu çok özlediğimi…