Çevirdiği tüm numaralar cevapsız
Bir devir ki beklenen tüm sesler
Yerinde bulunamıyor
Çalan telefonlar suskunluğa açılıyor
Yok olunca yok oluyor
Yalnızlık kara bir nikâh kıyıyor
Kırıyor kalbini güzel kadının
Gözlerindeki ışıklar rotasını çeviriyor
Hüzünlü sabahlara yumuluyor
Yumrukları savruluyor rıhtımlarında
Sağanak başlıyor yastığında
Karanlık yatağında kirli bir kedere sarılıyor
El değmemiş sevinişleri biriktiriyor
Beklenen bir bilinmezin sonuna
Haykırıyor inadından yokluğuna
Bir güzel kadın her yalnız kadehte
Rüzgâra meydan okuyor öfkesiyle
Nimete sayıyor kendine söylemediği yalanları
Ve işittiği tüm yalanlar bekliyor
Kapalı tuttuğu penceresinde
Kinini kusuyor kaleminin ucundan
Şiir oluyor her mısrasında
Parmakları gecenin üçüne
Bırakıyor çılgın seslerini
Bir Yusuf yüzlüyü özlediğini bile bile
Bilinmezlikten gelip bilmezliğe uğurluyor
Bir Ömür daha doğmadan bu gece
Kefenine bürünüp toprağına gömülüyor…
skip to main |
skip to sidebar
...ÜÇ NOKTAMIZ VARDI... ...VE KALEM ÇEKMEMEK ESASTI...
Hakkımda
- Lütfiye Bulhaz Sevinç
- Bir günü bir diğerine benzeme şansı taşımayan bir hayat sahnesinin, tek kişilik oyununun haliyle başrolü. şikayetimiz yoktur. ;) zira yaşadığımız hiç bir şeyden ne bir pişmanlık ne de bir acı çektik, düzeltme yapmak mümkün olsaydı, hiç de dokunmazdım. böylesi en güzeli olmasa yaşanmaz, yaşatılmazdı. Bir açmazım vardı, sevginin bir dozu yoktu, hep de taştı zaten. Her zaman ziyanı zebil oldu. Ama gönül koymadım, zira dökülenin bile ayrı bir bereketi vardı. Gülümsemeyi çok sevdim. Zira gülümsemek bir lütuf değil, bir şükürdü her zaman benim adıma.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder