ADI BAHARDI


Adı bahardı
Bir şen zamanı bir de ihtiyarlığı
Alır koynunda saklardı
Yakalardı rüzgarları
Öperdi yağmurun damlaları
Hangi toprağa konsa
Yaşardı yaşatırdı

Bir yüzü aşk kokarken
Diğeri ayrılıklar saklardı
Kurtulanlar sımsıkı sarılırlardı
Kuru ayaza teslim soğuklarda
Uzak bir bacanın dumanıyla
Isınır yanarlardı

Bahardı adı
Denizciler ihtiyarlığını
Çiftçiler gençliğini severdi
Sokak kedileri için
Hangisi olduğu hiç fark etmezdi
Ve köpekler aldırmazdı
Saçak altlarında
Kirli tüylerinin altında
Yaşarlardı

Kadınlar vardı
Şen zamanları gibi güleç
Ve erkekler ağlardı
Her bahar
Bırakırlardı tel tel yaşlarını
Yalvarırken Tanrı’ya
Bahar artık çok geç