GİTMELİYİM ANNE

Ufacık ilçenin orta yerinde
Kalakaldığında yalnız başına
Tükenen tüm güzlerin
Gözlerinden düştüğüne inançla
Gülüştü hayalindeki hatıralarında
Gitti dedi. Gitti ve bitti...
Yol da aşk ta kurulan tuzakta
Tükendi sessiz ve aldırmadan
Yılların tüm yükünün ardından
Düğün dernek kurdu beyaz saçlı adam
Dağ başında bulduğu o evin öyküsü
Daha ilk gençlik yıllarında
Düşmüştü dudaklarına
Dualarında sarıldığı ümidin tadıyla
Ve dahi bunca yıla sabrıyla
Kavuştuğu dağın ağaç kokularında
Çilekler doyuruyordu gönlünü
Tutunduğu kalem umarsız
Anlatıyordu uğurladığı acılarını
Anam dedi, ya babam
Beklemeyin beni daha uzun zaman
Bu ayağımın altında ki toprak
Ayakaltı etmeyecek daha
Geleceğim ama vakti var
Bu güzü sevdim bu dağda
Saati sakladım düşecek son yaprağa
Bekleyin biraz daha

Uzanırım nasılsa yanınıza
Alın aranıza uyutun yine beni
Sen anam, okşa bebek seslerimi
Babam alsın kucağına
Isıtın ruhumu ısınmayan dünyamda
Sarılın, yanınıza varınca oğlunuza
O zamana kadar çağırmayın
Yaşanacak kocaman bir hayat var
Bir yar bekliyor mısram da
Anlatılmak ve ağlatılmak için ayazda
Isıtacak tüm seslerim yalnızlığında
Duymalı beni, hayatı anlam bulmalı…
Bu kışa beni beklemeyin
Bu ayazda bir kadın
Çağırıyor gözlerindeki yağmurda
Gitmeliyim anne kalemime
Yazmalıyım kayıp bir ümidi
Yorgun parmaklarımla…