Eskiyi eskiten ve eksilten
Karı kalkmaz bir coğrafyanın
Suskun yanını bozuyorsun
Kararan teninde yanık bir tren sesi
Geliyorum diyorsun
Bir can kopuyor bir şafak vakti
İnceden bir sızı sarıyor yüreğini
Varınca açılan kapıların uğurluyor
Uykusu çok, yorgun genç gözleri
Bir atın koşumlarında koşuyor kızak
Karanlığın içinden yağıyor aşk, buzdan
Kızıl bir ateş çıkıyor balkona
Eskiyen ne kadar hikâye varsa
Bağırıyor sarhoş içmediği zamana
Keder dudaklarından dökülüyor
Sıradan bir vakitteki bitimsiz acıları
Yakıyor soğuktan donan ağaçları
An eskiyor yüzümde
Zaman ağlıyor
Şeytanın iblisliği
Dünyanın yüzünde parlıyor…
skip to main |
skip to sidebar
...ÜÇ NOKTAMIZ VARDI... ...VE KALEM ÇEKMEMEK ESASTI...
Hakkımda
- Lütfiye Bulhaz Sevinç
- Bir günü bir diğerine benzeme şansı taşımayan bir hayat sahnesinin, tek kişilik oyununun haliyle başrolü. şikayetimiz yoktur. ;) zira yaşadığımız hiç bir şeyden ne bir pişmanlık ne de bir acı çektik, düzeltme yapmak mümkün olsaydı, hiç de dokunmazdım. böylesi en güzeli olmasa yaşanmaz, yaşatılmazdı. Bir açmazım vardı, sevginin bir dozu yoktu, hep de taştı zaten. Her zaman ziyanı zebil oldu. Ama gönül koymadım, zira dökülenin bile ayrı bir bereketi vardı. Gülümsemeyi çok sevdim. Zira gülümsemek bir lütuf değil, bir şükürdü her zaman benim adıma.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder