ŞAİRDİ (I)

gölgesinin cebine
gidilecek yerin ismini işledi
asfaltı yıpranmış yüzünde
yürüdü bıkmadan
uzun bir yoldu
üç nokta koydu
şairdi

yol boyu başaklar kaçıştılar
bir gündüz tilkisiydi güneş
usulca saklandı
akşam sefalarının arkasına

bir damacana
taze keder saklıyordu
hazırladığı siyah valizin
arka cebinde
sökülsede düşse diye bekliyordu
kaybolsaydı
tali yolda

sevdiği yol üzerindeydi
üzerine bir aşkın imgesi sinmişti
sarıldı gecenin karanlığına
yumdu gözlerini
uyudu ay soğuğunda
beklendiğinden
emindi

bir ışık gördü rüyasında
doldurdu mısralarını
uykusunda
birikti yol boyu şiire
şairdi...

bir şiir yazmaya yürüdü
bir şiir yol boyu boynundan öptü
başka bir şiir için
yol seviyordu
yolcuydu
şair,
şiir oluyordu…