Hızlı soluk alıp verişleriyle
Tükeniyor günün nefesi
Geceyse yolunu uzatıyor
Dağın patikalarında
Zaman
Gelincik tarlalarında serseri bir âşık
Kavruluyor
Bir gün sıcağından
Bir gece ayazına
Bir avazlık çile “beklemek”
Seni beklemekse
Kristal bir kâsenin içinden
Bal şerbeti içmek demek
Gel inat etme şimdi
Paylaşalım gecenin zulmetini
Hasretin birazı da seni vursun
Güneş pencereni tıklatana değin
Perdenin arkasına saklanan
Korkular ulusun
Ara ara kederlenince göz kırp
Pencerende seyrettiğin yüzüne
Buğulanan camda elinin izi
Birde sol yanımdaki gizi
Ayazında bırakma
Uyumayı unutma artık
Varsın herkes yatağında
Sen boş salonun tekli koltuğunda
Yum gözlerini pembe bir rüyaya
Mavi bir bulut örtsün göğsünü
Kırmızı bir aşk güldürsün yüzünü
Ne daha açık ne de daha koyu haliyle
En sevdiğin renk gözlerinden süzülsün
Bir yağmur boşalsın dışarıda habersiz
Kokusu sinsin boynuna
Saçların ağlasın avuçlarıma
Gün yüzünü ağartırken
Yuğ düşlerini
Sevdamın sunağında…
skip to main |
skip to sidebar
...ÜÇ NOKTAMIZ VARDI... ...VE KALEM ÇEKMEMEK ESASTI...
Hakkımda
- Lütfiye Bulhaz Sevinç
- Bir günü bir diğerine benzeme şansı taşımayan bir hayat sahnesinin, tek kişilik oyununun haliyle başrolü. şikayetimiz yoktur. ;) zira yaşadığımız hiç bir şeyden ne bir pişmanlık ne de bir acı çektik, düzeltme yapmak mümkün olsaydı, hiç de dokunmazdım. böylesi en güzeli olmasa yaşanmaz, yaşatılmazdı. Bir açmazım vardı, sevginin bir dozu yoktu, hep de taştı zaten. Her zaman ziyanı zebil oldu. Ama gönül koymadım, zira dökülenin bile ayrı bir bereketi vardı. Gülümsemeyi çok sevdim. Zira gülümsemek bir lütuf değil, bir şükürdü her zaman benim adıma.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder