Çatılmış odunların çıtırtısında
Kaybettim doymadığım gülüşlerini
Bir oğul diledim sana benzeyen
Ama yokluğuna rıza etmedim
Ansızın döküldü kalbime
Çilli ama şen gülümsemen
Hızla gömülüp gittin
Kalan fırtınayı düşünmeden
Sen bir sırlı hüzzam gibi
Bende gizinle ağlamaksız
Hıçkırık gibi kalacaksın
Erken zamanlara meraklı
Yağmur arkası toprak kokulum
Giderken öpücük gibi yanağıma
Kayıp bir zamanı anı diye bıraktın
Özlemek nedir bilir misin
GÖKyüzümün SELi
Bilir misin zemheriyle karışık
Sakladığın acıyla gülmeyi…
skip to main |
skip to sidebar
...ÜÇ NOKTAMIZ VARDI... ...VE KALEM ÇEKMEMEK ESASTI...
Hakkımda
- Lütfiye Bulhaz Sevinç
- Bir günü bir diğerine benzeme şansı taşımayan bir hayat sahnesinin, tek kişilik oyununun haliyle başrolü. şikayetimiz yoktur. ;) zira yaşadığımız hiç bir şeyden ne bir pişmanlık ne de bir acı çektik, düzeltme yapmak mümkün olsaydı, hiç de dokunmazdım. böylesi en güzeli olmasa yaşanmaz, yaşatılmazdı. Bir açmazım vardı, sevginin bir dozu yoktu, hep de taştı zaten. Her zaman ziyanı zebil oldu. Ama gönül koymadım, zira dökülenin bile ayrı bir bereketi vardı. Gülümsemeyi çok sevdim. Zira gülümsemek bir lütuf değil, bir şükürdü her zaman benim adıma.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder