Yağmanın da talanın da mesulü benim
Yağdırın taşı tepeme şimdi
Yağmur yuğmaz, fırtına savurmaz
Toprak bile avutmaz artık gönlümü
Esir ettim kendimle birlikte
Yok ettiğim her şeyi
Şiirim sustu yazım küstü
Kalem bile beni terk etti
İçi boşaltılmış bir kovan
Ne kadar boşluk alırsa içine
O kadar doluyum
Dopdoluyum yani bir boşlukla
Yol harcım ne kadar yokluk varsa
Hepsini koydum gönlüme ruhumda yürüyorum
skip to main |
skip to sidebar
...ÜÇ NOKTAMIZ VARDI... ...VE KALEM ÇEKMEMEK ESASTI...
Hakkımda
- Lütfiye Bulhaz Sevinç
- Bir günü bir diğerine benzeme şansı taşımayan bir hayat sahnesinin, tek kişilik oyununun haliyle başrolü. şikayetimiz yoktur. ;) zira yaşadığımız hiç bir şeyden ne bir pişmanlık ne de bir acı çektik, düzeltme yapmak mümkün olsaydı, hiç de dokunmazdım. böylesi en güzeli olmasa yaşanmaz, yaşatılmazdı. Bir açmazım vardı, sevginin bir dozu yoktu, hep de taştı zaten. Her zaman ziyanı zebil oldu. Ama gönül koymadım, zira dökülenin bile ayrı bir bereketi vardı. Gülümsemeyi çok sevdim. Zira gülümsemek bir lütuf değil, bir şükürdü her zaman benim adıma.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder