MADEM Kİ...

Madem gün batımıydın benim için
ve solmak sana değil bana yazgıydı
hayatın susuz kalan her çöl gecesinde
parmak ucumdan iliklerime
bir akrep zehri karışmalıydı

Mademki gün batımının zifirine batırdın
divit yerine kader kalemimin ucunu
kestiysen olup biten bütün hesabı
dürmüşsen hepi topu üç beş sayfayı
solmuşsa ellerinle yaktığın saçımın kınası
ala boyanmalı…
ala boyanmalı yazgım dediğim al yazmam

Zehrin sancıları sarmalı kızıllıklar eridiğinde
kararınca gökler gözlerimi yummalısın ellerinle
susmalı hayat bu taraflarda taraf olmadan
içinde biriken tüm kinle kurtul benden
saklamadan
kana bula ellerini gönlümde

Madem ki pire kıymetli yorganın yanında
yanmalı gece…
yanmalı ve yakmalı yanacak ne varsa
Hayat… yanmalı penceremde bir gurup vaktinde
tutuşmak ne demekmiş bilmeli yangın görmemiş taze
ellerim sensiz o ilk gecenin kimsesizliğinde
iki yanıma düşmeli…