KONUŞ...

Konuş…
Susmaların ardına saklanma
Görünmezsin orada
Bir şey söyle nefret olmasın içinde
İçimde saklı kal minik ellerinle

Konuş …
Kurduğun baharları anlat yeniden
Kara kışı ağart gözlerinin gülüşüyle
Bir ölüm pişman olsun gelmeye
ötelensin
Bir kefen boş kalsın öksüz yetim
Toprak girmesin gözlerime

Konuş…
Sesin yeşersin göz bebeklerimde
Can suyu olsun
Soluğun dolsun odama
Yüreğim ısınsın yalnızlığın pençesinde

Konuşursan senin seyrindeki gözlerimde
Bir ışığın yıldızları kıskandıracağını
Bir keman telinin mutluluktan kopacağını
Ve menekşenin çiçek açacağını
Üstelik yolların artık son bulacağını
Bilmiyor musun?

Konuş bir tanem…
Çanlar çınlasın her bir kelimende
Ve soluğunda nefese denk olduğuna
Yaşamın…
Seninle bir hayatın
Sonunun olmayacağına
İnandır yeniden konuşmalarınla

Usulca yumayım göz kapaklarımı
Dizlerinde başlayan karanlığıma

…

27/10/2007, Ankara