Kır şu direksiyonu toprak yola
Çık yoldan artık biraz da
Düz yolda ne umdun ne de buldun
Arayınca bulacaksın nasılsa
Belanın bittiği yerde Mevlanı
Edeceksin nasılsa bildiğin dualarını
Oyna ama içinden, sev ama kendini
Kıymet abla ziyaret etsin bir de seni
Yeniden dağıt şu hayatın kağıtlarını
İyice karıştır bu defa papaz sende kalmamalı
Her kadehi zaman say ve kır
Saatini mutluluk denen ütopya’ya kur
Yeni bir resim çektir
Eline al fırçanı tuvalde hayatını elden geçir
Yeniden boya,
Göller pembe, rüzgâr gül kurusu renkte
Soğuklar yorganının gerisinde
Yavru bir kedinin gölgesinde
Silinsin hayaletler kederlerinde
Geçmişin ipi çekilip unutulmalı
Gel artık yanıma yamacıma
Gir kollarımın kanatlarımın altına
Dünü silkele balkonundan aşağıya
Savrulsun her biri başka bir hayata
Kalmasın asık suratından esame
Gülüşlerimden takayım yeni yüzüne…
skip to main |
skip to sidebar
...ÜÇ NOKTAMIZ VARDI... ...VE KALEM ÇEKMEMEK ESASTI...
Hakkımda
- Lütfiye Bulhaz Sevinç
- Bir günü bir diğerine benzeme şansı taşımayan bir hayat sahnesinin, tek kişilik oyununun haliyle başrolü. şikayetimiz yoktur. ;) zira yaşadığımız hiç bir şeyden ne bir pişmanlık ne de bir acı çektik, düzeltme yapmak mümkün olsaydı, hiç de dokunmazdım. böylesi en güzeli olmasa yaşanmaz, yaşatılmazdı. Bir açmazım vardı, sevginin bir dozu yoktu, hep de taştı zaten. Her zaman ziyanı zebil oldu. Ama gönül koymadım, zira dökülenin bile ayrı bir bereketi vardı. Gülümsemeyi çok sevdim. Zira gülümsemek bir lütuf değil, bir şükürdü her zaman benim adıma.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder