Siz…
Renginde solgun kaldığım mevsim
Hayalinize uyuyup hakikatinize uyanmayı
Hiçbir zaman bilemeyeceksiniz
Siz…
Huzurunda diz çöktüğüm
Dudaklarınızın seyrinde olmayı
Ve yaslandığım kalbinizde uyumanın
Anlamını asla çözemeyeceksiniz
Huzurunuzdaki aczi yetimde yaşlanıp
Bereketli toprağınızda ölmeyi istediğimi
Ve yalnızca size gömülmeyi dilediğimi
Tüm bunların ne sebeple istendiğini
Bir türlü bilemeyeceksiniz

Renginizde alıp soldurun benzimi
Ve siz çekin yaramaz ömrümü siygaya
Sonra…
Dilerseniz narınıza, dilerseniz nurunuza
Atıverin gitsin ömrümü ziyan olmuşa sayarak
Siz olun ben siz olayım yeter ki

Bu gece yıldızlara perde olan şu gölgelik buluta
Bir not bırakınız benim yerime
Şöyle yazınız lütfen

“Tanrım bana uyanacak şu kulunu
En erken vakte uyandır artık”