Kırmızı toprağın üvey narı
Kabuğunun altında sarı
Çürümeye meyilli
Birikmiş gözyaşı damlaları
Bir taşa vur şöyle azıcık sivri
Dökülür içinde saklı inci taneleri
Sen de ki yirmi ya var ya yok
Bilemedin yirmisekiz olsa olsa
On yılı kayıp beşi hediye
Uzundur yanık içindeki deliye
Bilmem neyledi de viran etti dünyayı
Kendi gülmedi güldürdü arşı alayı
Bir can sakladı yerin dibine kuru ayaz zamanı
Toprağı bulaştı paçasına, ayyaştı
Çocuk halinde diline verdiler tarçınlı baharı
O gün bildi bahar bir hardı
Yangın dediğin ateşse bile
Aslı içinde büyüttüğü sade bir nar’dı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder