Kar yanığı yanakların gözlerinde ışık
Belenmiş gelmişsin pamuk tarlası
Soğultmuş çocukluk heyacanlarını
Akın’ı olmuşsun yazdığım mısranın
Ata toprağımın masum bebek topağı
Kara batmış çıkmış çocuk ayakları
Islanıp döndüğün yaşlı ana kucağı
Öptüğüm uyuşmuş elleri karıncalı
Yanıyor annem günahsız bakışların
Ata toprağımın masum yiğit topağı
Gün beyaz kar beyaz bebek masum
Elleri eldivensiz yangından habersiz
Az oynayıp dönecek annesi dünyaya
Önce donacak sonra yanacak hayatta
Bakıp kalakalacak gayya kuyusunda
Bir toz değecek büyüyen paçalarına
Bir nazar düşecek güleç gözlerine
Ateşi aşkı yıkacak analık yanlarımı
Duama sarılacağım yetiş Allah’ım
Ata toprağımın Akın’cı bey oğluna
skip to main |
skip to sidebar
...ÜÇ NOKTAMIZ VARDI... ...VE KALEM ÇEKMEMEK ESASTI...
Hakkımda
- Lütfiye Bulhaz Sevinç
- Bir günü bir diğerine benzeme şansı taşımayan bir hayat sahnesinin, tek kişilik oyununun haliyle başrolü. şikayetimiz yoktur. ;) zira yaşadığımız hiç bir şeyden ne bir pişmanlık ne de bir acı çektik, düzeltme yapmak mümkün olsaydı, hiç de dokunmazdım. böylesi en güzeli olmasa yaşanmaz, yaşatılmazdı. Bir açmazım vardı, sevginin bir dozu yoktu, hep de taştı zaten. Her zaman ziyanı zebil oldu. Ama gönül koymadım, zira dökülenin bile ayrı bir bereketi vardı. Gülümsemeyi çok sevdim. Zira gülümsemek bir lütuf değil, bir şükürdü her zaman benim adıma.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder